Na een lange periode van veel stress, zowel zakelijk als privé, besloot ik om mezelf al mijn aandacht te geven.
En ineens ben je dan 40 jaar geworden. Het is een cliché, maar de tijd gaat inderdaad snel. De 15 jaar die vooraf zijn gegaan voelen als een rollercoaster.. keihard, met pieken en dalen.
Een portie shit a.u.b.
Iedereen krijgt in het leven de nodige shit te verwerken. Ik heb zelden gehoord dat iemand zonder ooit gekwetst te worden door het leven gaat.
Mijn portie shit bestond onder andere uit afscheid van mensen en dieren, onveiligheid, zakelijke conflicten tot de rechter aan toe en een schuldsaneringstraject.
Op een bepaald moment heb ik besloten dat ik dat nooit meer wilde meemaken en ben ik gaan werken werken werken. Veel te hard en veel te veel.
Waar ik voorheen dagelijks mediteerde, ben ik daar in deze periode mee gestopt. Terwijl ik meditatie juist nu nodig had. Ik ben mezelf hard voorbij gelopen. Mijn loopbaan werd een renbaan.
Een beetje stress is helemaal niet verkeerd. Maar net als met sporten: om beter te worden is het naast trainen ook essentieel om te ontspannen. Op die manier groei je in kracht en conditie.
Chronische stress zonder ontspanning eist zijn tol. Bij mij is mijn hele hormoonhuishouding verstoord geraakt: in totaal ben ik 20 maanden niet ongesteld geweest. Misschien denk je als vrouw: ‘maar niet ongesteld worden is toch heerlijk?’ Dat dacht ik eerst ook… maar het is niet gezond. Uit ervaring kan ik zeggen dat het leidt tot voor fysieke, mentale en emotionele ongemakken.
"Bij mij is mijn hele hormoonhuishouding verstoord geraakt"
Begrijp me niet verkeerd, het harde werken heeft me ook heel veel goeds gebracht! Waardevolle contacten, financiële stabiliteit, zekerheid, uitdaging, ervaring, en persoonlijke groei. Daar ben ik erg dankbaar voor!
Desondanks werd het na alle inspanning de hoogste tijd om te ontspannen.
Van overleven naar leven. Ik besloot alleen op reis te gaan. Afstand nemen, buiten mijn comfortzone treden, me niet af te hoeven stemmen op een ander, goed naar mezelf luisteren, doen waar ik behoefte aan heb, goed voor mezelf zorgen, niet een ander hebben om mijn verhaal aan kwijt te kunnen, om op te leunen wanneer ik me onzeker voel, om te krijgen wat ik nodig heb, of een leegte op te vullen.
Tijdens mijn reis is er een persoon waar ik veel gesprekken mee heb gevoerd: namelijk met mezelf.
Ik begon weer met meditatie, verdiepte mij in het Boeddhisme, leerde mijn mind kennen, mijn emotie van mijn intuïtie te onderscheiden, er voor mezelf te zijn wanneer ik het moeilijk had, mijn geest kalm te krijgen wanneer de spanningen hoog opliepen, mijn hart te openen en liefde te voelen in plaats van blijven hangen in angst, verdiet en boosheid, in plaats van mezelf te bekritiseren en mezelf af te vragen hoe stom ik kon zijn, werd ik mijn eigen beste vriendin.
"Juist doordat ik ver weg van huis was, kwam ik weer thuis bij mezelf."
Juist doordat ik ver weg van huis was, kwam ik weer thuis bij mezelf. Ik kwam tot rust en kreeg nieuwe energie. Bovendien is ook mijn hormoonhuishouding weer op orde en mijn menstruatie is weer als vanouds (ja, ja… met alle ongemakken die daar weer bij horen). De natuur in Sri Lanka, het Kopan Klooster en de hulp van een Sjamaan in Nepal, de lieve mensen die ik heb ontmoet tijdens mijn reis hebben me hierbij geholpen.